Τρέξιμο και αδυνάτισμα

Ο σύγχρονος άνθρωπος του δυτικού κόσμου διακατέχεται από το μόνιμο άγχος του ελέγχου του σωματικού βάρους και πολύ περισσότερο της απώλεια των περιττών κιλών. Είναι αποδεκτό ότι η παχυσαρκία είναι ασθένεια του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και της αδηφάγου βιομηχανίας τροφίμων, που αναζητούν το κέρδος χωρίς ηθικούς φραγμούς. Από την άλλη, οι έντονοι ρυθμοί ζωής και τα ανυπέρβλητα κοινωνικά αδιέξοδα, κάθε άλλο παρα ενθαρρύνουν την άσκηση και γενικότερα την αναζήτηση της ευεξίας.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια και με καθυστέρηση τριάντα ετών σε σχέση με το εξωτερικό, έχει αρχίσει να ανθεί το εγχώριο δρομικό κίνημα. Οι Έλληνες τρέχουν για ποικίλους λόγους: Για τη φωτογραφία στο instagram διότι είναι μόδα, είτε επειδή είναι μια οικονομική μορφή άσκησης, είτε διότι αυτό έκαναν με επιτυχία και «οι αρχαίοι ημών πρόγονοι», είτε διότι μπορούν να κερδίσουν στον λαϊκό αγώνα Άνω Βρύσης στην ηλικιακή κατηγορία 55-60… Το ισχυρότερο όμως κίνητρο αποτελούν οι παλιές φωτογραφίες που μας δείχνουν αρκετά πιο αδύνατους ή τα στενά ξεχασμένα ρούχα στην ντουλάπα, που καρτερούν μέρες δόξης, εφόσον δεν έχει περάσει κατά πολύ η μόδα τους! Κι επειδή έχω ζήσει την ευτυχία να ξεφορτώνομαι, σταδιακά, πάνω από είκοσι κιλά, παραθέτω μερικές σκέψεις σχετικά με το τρέξιμο και το αδυνάτισμα.

Τα περιττά κιλά δεν χάνονται σε μια νύχτα.

Η αναμενόμενη απώλεια βάρους για ένα άτομο 85 κιλών υπολογίζεται στο μισό κιλό την εβδομάδα, με μέτριας έντασης προσπάθεια. Αν το άτομο είναι βαρύτερο θα είναι και μεγαλύτερη η απώλεια βάρους και αντιστρόφως. Επομένως δεν χρειάζεται να ζυγίζεστε μετά από κάθε προπόνηση. Εντούτοις εάν επιθυμείτε να χάσετε 10 κιλά σε ένα μήνα, δοκιμάστε κανέναν μασαζοκορσέ, πίνοντας έξι φλιτζανάκια μαγικού καφέ ημερησίως και καλά κρασιά…  

Νηστικό αρκούδι δεν… τρέχει!

Ουδείς αμφισβητεί ότι η άσκηση πρέπει να συνοδεύεται από ισορροπημένη διατροφή. Κι όμως είναι συχνό το λάθος εξαντλητική προπόνηση να ακολουθείται από αυστηρή δίαιτα. Όμως το τρέξιμο, ως αερόβια άσκηση, απαιτεί καύσιμο και πιο συγκεκριμένα υδατάνθρακα. Χωρίς πρόσληψη υδατάνθρακα, ο οργανισμός στερείται ενέργειας κι έχει μειωμένη απόδοση κατά την άσκηση. Άρα μειωμένη απώλεια βάρους παρά την πείνα!

Ένας κουβάς ιδρώτας…

Η έντονη προπόνηση προκαλεί απώλεια σωματικού ύδατος, κυρίως μέσω της εφίδρωσης. Αυτό εντούτοις, δε σημαίνει ότι όσο περισσότερο ιδρώνεις τόσες περισσότερες θερμίδες καίς, αλλά προφανώς το αντίστροφο. Ειλικρινά εκνευρίζομαι όταν βλέπω διάφορους «γεματούληδες» να τρέχουν, για την εκάστοτε εποχή βαριά ντυμένοι, προκαλώντας την υπερβολική εφίδρωση του οργανισμού τους που πολλές φορές φτάνει στα όρια της αφυδάτωσης. Προφανέστατα ότι «χάνουν» σ’ εκείνη τη φάση, είναι τα υγρά, τα οποία ο οργανισμός θα επιζητήσει να αναπληρώσει. Επομένως, μάλλον βασανίζονται μάταια, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, ειδικά αν αναλογιστούμε την απώλεια ηλεκτρολυτών κατά την εφίδρωση.

Αργό τρέξιμο… το θαυματουργόν;

Είναι γνωστό ότι το αργό τρέξιμο προάγει την καύση των λιπών, αλλά από αυτό το σημείο ξεκινά η μεγάλη σύγχυση, ως προς την προτεινόμενη ένταση της προπόνησης για την απώλεια βάρους. Διότι μπορεί σε χαμηλές ταχύτητες το μεγαλύτερο ποσοστό καταναλισκόμενων θερμίδων να προέρχεται από τη διάσπαση των λιπών, όμως οι συνολικά καταναλισκόμενες θερμίδες είναι πολύ λιγότερες απ’ αυτές κατά τη διάρκεια μιας γρηγορότερης προπόνησης. Επίσης, ακόμη και σε υψηλότερες ταχύτητες ένα ποσοστό της ενέργειας προέρχεται από τα λίπη και όχι μόνο από τη διάσπαση των υδατανθράκων. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τη βασική αρχή για το αδυνάτισμα, θα πρέπει οι δαπανούμενες ημερήσιες θερμίδες να είναι περισσότερες των προσλαμβανόμενων. Προφανέστατα κάποιος που περπατάει για μισή ώρα θα «κάψει» λιγότερες θερμίδες, από εκείνον που θα τρέχει για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα.

Κι αν κάποιος δεν είναι σε θέση να τρέξει λόγω πολλών περιττών κιλών;

Ας περπατήσει! Αλλά ακόμη και στο περπάτημα, υπάρχουν διάφορες εντάσεις… 

Από αυτήν του χαζέματος στις βιτρίνες, μέχρι το γρήγορο περπάτημα, ως πρόδρομο του χαλαρού τρεξίματος…

Είναι θέμα ατομικής επιλογής και δρομικού εγωισμού!